gezondheid

Thuiswerken kan een zegen zijn

Luc was altijd een fijne collega, bijzonder gedreven in zijn job. Jaren geleden vertrouwde hij me toe dat hij de ziekte van Crohn had. Hij was 35 toen de darmziekte werd vastgesteld. Het viel me amper op dat hij regelmatig afwezig was op het werk. Pas toen hij helemaal wegbleef, ging ik me vragen stellen. 

Ik ging ervan uit dat hij elders een mooi aanbod had gekregen. Dat hij had afgehaakt omwille van zijn ziekte, drong niet door op de werkvloer. Luc was jong en ambitieus, maar Crohn dwarsboomde zijn carrière. Jaren later kwam ik toevallig te weten dat hij zelf een zaak had opgestart, op zijn thuisadres.
De ziekte van Crohn is een chronische en ongeneeslijke darmontsteking waarvan de oorsprong niet gekend is. Het overvalt mensen meestal tussen 15 en 40 jaar. Patiënten krijgen te maken met onvoorspelbare periodes van frequente diarree, soms tot 10 keer per dag, waarbij ze naar het toilet moeten hollen om op tijd te zijn. Dat leidt tot veel stress en af en toe onaangename ongelukjes, die angstvallig verzwegen worden. De ongemakken die gepaard gaan met de ziekte van Crohn zijn taboe: dit gaat over stoelgang. Daardoor kennen weinig mensen de ziekte en tonen ze weinig begrip. Crohnpatiënten zien er niet ziek uit. Het zijn geen klagers. Krampen en frequente vermoeidheidsklachten beletten niet dat crohnpatiënten hun job meestal wel goed aankunnen. Ze willen ook aan het werk blijven, zo lang het kan.
Enkele jaren geleden ijverden de Vlaamse en Franstalige patiëntenverenigingen voor mensen met chronische darmontstekingen voor de mogelijkheid om thuis te werken. Hun voorstel viel toen in slechte aarde. De coronacrisis bracht verandering. Sinds maart 2020 worden werknemers net aangemoedigd en soms zelfs verplicht om thuis te werken. Voor patiënten met chronische darmziekten is dat veeleer een zegen dan een vloek. De stress om tijdig een toilet te vinden valt weg. Ze staan niet meer met hoge nood in de file, hoeven geen vergadering meer uit te hollen onder niets begrijpende blikken van anderen. Zij functioneren beter dankzij telewerken. In België leven zo’n 35.000 personen met de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa, de twee meest voorkomende inflammatoire darmziekten. Ze zijn niet de enigen die graag telewerken. Personen met chronische longziekten, mensen met een verzwakt immuunsysteem, diegenen die recent een transplantatie achter de rug hebben: vaak zijn ze maar wat blij dat ze zo min mogelijk collega’s ontmoeten. De angst om besmet te worden en een ernstige Covid-19 te ontwikkelen, bovenop hun chronische aandoening, is reëel.
Tijdens de eerste coronagolf is het ziekteverzuim voor de hele bevolking zo’n 40% gedaald. Geen filestress, geen vervelende baas die op je vingers kijkt, je werk zelf kunnen plannen, meer tijd voor sport… De tweede golf deed het tij helaas keren: door de aanhoudende beperkende maatregelen en de uitzichtloosheid ging het ziekteverzuim opnieuw sterk de hoogte in. We zijn niet zo goed in het omgaan met onvoorspelbare situaties zonder zicht op verbetering, zo blijkt. Op dat vlak kunnen we nog wat te leren van patiënten met de ziekte van Crohn en andere chronische ziekten.